استراژی نظامی خداوند متعال (The Supreme Military Strategy)

 منیت چیز وحشناگی است.
پس با چه چیزی باید مبارزه کنیم، از چه چیزی باید انتقاد کنیم، نسبت به چه چیزی باید هشیار باشیم-- این منیت است، نه آن شخص دیگر.  
کافی است مراقب خودمان باشیم و خلق و خوی و عادات بد خودمان و هر نوع حقه های نفس را کنترل کنیم   
چه برسد به  اینکه اگر آن را بدون نظارت بگذاریم و سپس برویم به یك کشور همسایه حمله کنیم.
شما به اندازه کافی ارتش  ندارید که حتی از کشور خودتان محافظت کنید، بنابراین به کشور دیگری حمله نکنید.  
این مشکل ماست.
​

​این درست مانند یك استراتژی در جنگ است.
فقط اگر مردم به ما حمله کنند، آنگاه ما از مکانیسم دفاعی خود استفاده می کنیم. در غیر اینصورت لازم نیست که ثروت زیادی را صرف ارتش کنیم. 
دوم، اگر تجهزات دفاع ایمان کافی نباشد، به کشور دیگری حمله نکنید زیرا شما خودتان را می کشید، خودکشی می کنید.  
اما این کاری است که تمام وقت انجام می دهیم. ما از کشور خودمان مراقبت نمی کنیم - حواس پنچگانه، دشمن مهلك.
ما از خودمان مراقبت نمی کنیم.
ما از ذهن خودمان مراقبت نمی کنیم.
ما از افکار خودمان مراقبت نمی کنیم.
ما از صحبت کردن خودمان مراقبت نمی کنیم.
​

شما فقط سعی می کنید که به دیگران توجه کنید.
و اگر آن شخص واقعاً بد باشد، شما تمام چیزهای بد را به خود  اضافه ی کنید، زیرا که به آن توجه می کنید.
درست مانند دریافت چیزها. در غیر اینصورت چطور می دانید که آن وجود دارد.
 
اگر درب را باز کنید و از پنچ نفر دعوت کنید تا وارد شوند، شما باید آنها را بپذیرید.
       اگر شما بیرون باشید، متوجه آنها نمی شوید. از آنها دعوت نمی کنید که به درون بیایند. آنها را در خانه اتان ندارید. اینطور نیست.
​
​
نقل قول از استاد اعظم چینگ های،
لس آنجلس، کالیفرنیا، امریکا، مارش ۱۹۹۴ (در اصل به زبان انگلیسی)
سخنان استاد، اخبار ۷۱