یك وسیله حیرت انگیز است!
ما شنیدم که پنگ زو۸۰۰ سال زندگی کرد، آیا این شوخی است. چرا ما نمی توانیم چنین مدت طولانی زندگی کنیم؟ بدنمان، دقیقاً همان بدنی است که وقتی ۲۰ ساله بودیم، داشتیم. بعضی از افراد بیماری های معدوی دارند، ازاینرو بدنشان یکنواخت می ماند: آنها زیاد تغییر نمی کنند. بعضی ها خیلی جوان بنظر می رسند و میتوانند در یك مدت بسیار مدیدی زندگی کنند. در اصل، بدن می تواند مدت مدیدی دام داشته باشد - ۸۰۰ سال هیچ چیزی نیست. می تواند ۸۰۰۰ سال، حتی ۸۰۰۰۰ سال دام داشته باشد. این مسئله بزرگی نیست. بدن ما در اصل یك وسیله حیرت انگیز است. می تواند به طور خودکار از نو دوباره جوان شود! بله، بدنمان می تواند خودش را بازنو کند. گازهای سمی را تصفیه می کند، سلول های قدیمی را حذف می کند و آنها را با سلولهای نوین جایگزین می کند. هر روز در درون کارهای زیادی را انجام می دهد. هر روز مقدار زیادی سلول های جدیدی تولید می کند و تقریبا هر ۴ هفته خود را نوسازی می کند. خون، پوست و سلول ها را تجدید می کند. بنابراین هر سه یا چهار هفته ما باید از دوباره جوان شده باشیم، آنوقت میتوانیم برای همیشه زندگی کنیم. شكیامونی بودا بیان کرد برای ما شانس بسیار نادری است که این بدن انسانی را داشته باشیم. چرا او این بدن فیزیكی را این همه تمجید کرد، در حالیکه هر کس دیگری می گوید که بدن فیزیكی بی دوام است و هیچ چیز خاصی نیست؟ به این علت است که تنها آن زمانیکه ما این بدن را داریم می توانیم ممارست معنوی کنیم. بدون بدن سودمند نیست. فرشتگان بدنی مثل ما ندارند. بنابر این، بدن ما فوق العاده است زیرا که ما حتی می توانیم آن را تعلیم دهیم که در آسمان پرواز کند. امروزه، هنوز افرادی وجود دارند که می توانند پرواز کنند. شاید آنها نتوانند در فراز خیلی بالا پرواز کنند، اما می توانند یك کم پرواز کنند. این رویداد در همین زمان حاضر است. افرادی وجود داشتند که می توانستند سریع پرواز کنند. سفر کردن بر روی ابرها داستان نیست. مردم در دروان باستان می توانستند این را انجام دهند. راه رفتن روی آب هیچ چیزی نیست. بعضی از راهبان هیمالیا نیز در حال حاضر می توانند این کار انجام دهند. من با چشمان خودم آن را دیدم. او در آب فرو نرفت. در حال شنا کردن نبود. نه. او روی آب می ایستاد یا می نشست. اما اگر ما یك کم طولانی تر زندگی کنیم، می توانیم خودمان را آموزش دهیم که مانند آن قدرت جادویی زیادی داشته باشیم. این مسئله ای بزرگی نیست. تصور کنید که پنگ زو ۸۰۰ سال زندگی کرد. من درباره ۱۰۰۰۰سال صحبت نمی کنم. ما برحسب عادت برای امپراتورهایمان ارزو می کردیم "که تا ۱۰۰۰۰ سال زندگی کنند." شاید آنها چنین مدت طولانی زندگی می کردند. در غیر اینصورت، چطور مردم می توانستند به این فکر کنند؟ در گذشته معمولاً به اینصورت بود. مردم معمولاً ۱۰۰۰۰ سال زندگی می کردند. اما چون ما بیشتر و بیشتر آلوده شده ایم، بدن ما نمی تواند خود را به موقع مرمت کند. به این دلیل است که پیر می شویم و سریع از دنیا می رویم. در زمان قدیم، مردم این چنین سریع از دنیا نمی رفتند. مسئله عادی بود که تا ۸۰۰ سال یا حتی ۱۰۰۰۰ سال زندگی کنند. در چین باستان، باید افرادی وجود داشته باشند که ۱۰۰۰۰ سال زندگی می کردند. در غیر اینصورت، اگر مردم در این مورد نمی دانستند، چگونه می توانستند آن را تصور کنند؟ اگر فقط آن را تصور می کردند، به صورت یك دروغ در می آمد! درست است؟ اگر یك چنین چیزهایی وجود نداشته بود، و به امپراتور انتظارات بالایی را ارائه میدادید، این یك جرم در فریب امپراتور بود. این غیر ممكن است که آنها به امپراتور چنین انتظارات و یا برداشت های بالایی را نشان می دادند. بنابراین چنین اتفاقاتی باید در گذشته رخ داده باشد! فقط این است که ثبت نشده بودند. فقط داستان پنگ زو ثبت و فاش شده بود. در گذشته، کتب بسیاری سوخته شده بودند. گوین شی هانگ شاید حسادت داشته بود! او در این مورد خواند که آن افراد تا سن ۱۰۰۰۰ سالگی زندگی میکردند، اما این را باور نکرد. در آن روزها، وقتیکه در ۵۰ یا ۶۰ سالگیش بود، او حتما از جنگ کردن در نبرد ها و احساس درد در همه جایش خیلی خسته شده بود، بنابراین فکر می کرد این غیر ممکن است که کسی بتواند تا ۸۰۰ یا حتی ۱۰۰۰۰ سالگی زندگی کرده باشد. به این دلیل او عصبانی بود. او برآشتفته بود. از اینرو او همه آن کتاب ها را سوزاند و ما در حال حاضر دیگر قادر به خواندن چیزهای بسیاری که در تاریخ ثبت شده بود، نیستیم. شاگرد: استاد، مریخی ها تا چه مدت می توانند زندگی کنند؟ استاد اعظم: مریخی ها، تا ۲۰۰ سال. بعضی ها می توانند بیشتر، و بعضی ها مدت کوتاه تری زندگی می کنند. ۲۰۰ سال هیچ چیزی نیست. برخی می توانند حتی طولانی تر زندگی کنند. فقط صبر کنید و ببینید. نکته اصلی این است که که نفس و روحیه خوبی داشته باشیم. بدون افکار بیش از حد پیچیده و یا رقابت بیش از حد، و با یك رابطه معاشرتی مسالمت آمیز، حتی مردم عادی می توانند طولانی تر زندگی کنند. می توانند حداکثر ۲۰ تا ۳۰ سال بیشتر زندگی کنند. اما جهان ما بیش از حد بی نظم، اشفته، خسته کننده و رقابتی است. هر روز مردم باید ۸ تا ۱۰ ساعت کار کنند، اما چقدر می توانند پول تهیه کنند؟ نه خیلی زیاد. و سپس باید مالیات، بیمه و این و آن مالیات را بپردازند. حتی بازدید از دوستان هزینه می برد. درست است! حتی اگر شما پول را پرداخت کرده اید، باز امکان دارد بلیط هواپیمایی اتان را دریافت نکنید! در بعضی اماکن، به این صورت است. شما پول اینجا و آنجا را پرداخت کرده اید، و بعد نمی توانید به سفر بروید. حتی باز پرداختی را دریافت نمی کنید. چگونه این چنین چیزهایی می توانند وجود داشته باشند؟ آیا این عادلانه است؟ اگر شما بروید در یك فروشگاه چیزی را بخرید، و یا اگر چیزی را سفارش دهید، ولی آنها نتوانند آن جنس را برایتان بفرستند، در اینصورت باید پولتان را به شما بازپرداخت کنند، درست است؟ حداقل %۸۰ بازپرداخت،۷۰ % یا حتی ۵۰ درصد خوب است! اما آنها پول مردم را بازپرداخت نمی کنند! و کالاها را نگه می دارند. چگونه مردم می توانند اینکار را انجام دهند؟ چگونه می توانند این را دموکراسی یا آزادی بنامند؟ این دنیا عجیب بامزه است، حقیقتاً بامزه است. هر چه بیشتر در باره آن فکر می کنیم، بیشتر می خواهیم به آن بخندیدم، زیرا که بیشتر از این نمی توانیم گریه کنیم. گریه کردن كمك نمی کند، بنابراین بهتره که ما هم بخندیم. اشک بیشتری برای گریستن نداریم. ما بیش از حد خسته هستیم که گریه کنیم! با فکر کردن در مورد رنج های شما، من بعضی اوقات خیلی احساس افسردگی می کنم. نقل قول از استاد اعظم چینگ های، ۸۹۱ ما در اصل پاك هستیم https://youtu.be/TdeCn3_-XMI Comments are closed.
|