چیزهای ارزشمند ناپایدار (Impermanent Valuable Things)

 
الماس، یاقوت، طلا یا هر چه که هست، بهایی را که دارند ارزشی است که ما به آنها می دهیم.
اما این ارزش واقعی نیست.
فرض کنید که در بیابان هستید، هیچ آبی ندارید، و غذای شترهایتان داره تمام می شه. آیا شما می توانید الماس را بخورید؟ در آن زمان، آیا الماس برای شما ارزشی دارد؟ نه، شما در کنار الماس خواهید مُرد، و الماس نمی تواند حركت کند و الماس قطعاً نمی تواند هیچ کاری برای شما انجام دهد.  

بنابراین، در این دنیا هر گونه ارزش های مادی، فقط اهمیت دارد زیرا ما به آنها بها می دهیم.   
در غیر اینصورت هیچ چیزی در اینجا نیست که ارزشمند باشد.
بنابراین شما می بینید، برخی از مردان زنشان را خیلی دوست دارند که برای او می میرند و قتل می کنند، اما برای همسایگان دیگر او هیچ چیز نیست. حتی اگر به خانه اش بیاید، او را بیرون می کند. او سوال خواهد کرد اینجا چه کار می کنی؟ جاذبه اش را اصلاً احساس نخواهد کرد زیرا ارتباطی با او ندارد.   
 
او با آن شخص کارما دارد، با آن شخص که برای او قتل خواهد کرد.
بنابراین همه چیز از طریق  کارما یا از طریق ارزشی که ما به آن موضوع یا شخص می دهیم به هم وابسته هستند.    
در این دنیا هیچ ارزش واقعی وجود ندارد.
اما از آنجایی که ما در اینجا زندگی می کنیم، ما پذیرفتیم.
قبول می کنیم، اما باید بدانیم، به طوری که به این چیزهای گذرا، چیزهای واقعاً بی ارزش احساس دلبستگی نکنیم. 
ما باید  ریشه تمام ارزش ها را درك کنیم تا بتوانیم از آنها استفاده کنیم، اما نباید احساس دلبستگی به آنها کرد.

به این دلیل است که باید برای حکمت معنوی تمرین کنیم.
ما باید بدانیم تا خودمان را از همه چیز-- از دلبستگی به مواد، دلبستگی به اشتیاق و علاقه شدید، حتی از بستگی به عشق فیزیکی آزاد کنیم.
 
 
 
-- نقل قول از استاد اعظم چینگ های،
-- مروارید های حکمت، اخبار ۵۹
فُرموزا، ۱۹۹۶ (در اصل به انگلیسی)
​