شادی باعث پیشرفت هنگفتی برای شخص می شود (Happiness Makes One Attain Great Advancement)

​در حین گذر در مسیر، اخبار # ۵۰     
شادی باعث پیشرفت هنگفتی در ممارست شخص می شود
توسط یك شاگرد مقیم شی هو، در تایوان   

---

شادی باعث
 پیشرفت هنگفتی برای شخص می شود
 
من اخیراً كتابی به نام "موجودی از جهان دیگری" را خواندم.
 نام بازیگر عمده این كتاب یك دختر جوان متولد چین - یانگ زی است. او ادعا  می كند که موجودی خارج از فضای زمین، از یك سیستم كیهانی ماورای تصور بشر بوده است.    
حالا ده ساله، این دختر بچه می تواند از میان اجسام فیزیكی به خوبی ببیند، و از زمانیکه كوچك بود قادر به پیش بینی آینده بوده است. او حتی می تواند با روش معینی قوانین نجومی و پدیده های كیهانی را تحلیل كند، که منجم های چینی را حیرت زده کرده است!
نویسنده این كتاب پدر یانگ تزه - یك روزنامه نگار معرف در زمینه بهداشت و علم طب در چین است. عبارتی در یك فصل به نام، " تغذیه برای روح"، بازگو می كند:
[روزی، یانگ تزه با لذت به پدرش گفت كه در ممارستش از یك مانع اساسی عبور كرده است. پدرش باور كردن اینکه یك كودك هفت ساله اصلاً بتواند چیزهایی مثل ٰ ممارست ٰ یا  ٰموانع ٰ اساسی ٰ را درك كند، دشوار یافت.
او متقابلا جواب داد، "تو تمام طول روز برای تفرح بازی می كنی، و من هرگز تو را چهار زانونه در مدیتیشن، یا ممارست چیزی  ندیده ام. چگونه می توانی در ممارست به پیشرفت اساسی دست یافته باشی؟"
یانگ تزه، پاسخ داد، "پدر اجازه بدهید برایتان توضیح بدم! هر فرد روش تمرین شخصی خودش را دارد، و روش من "بازی كردن برای تفریح" است، از طریق آن در ممارست به پیشرفت دست می یابم. آیا می دانید چرا در ممارست خودتان پیشرفت نكرده اید؟"  
"هیچ آگاهی ندارم! تو چه فكر می كنی؟"
"مسئله این است كه شما نمی دانید چگونه تفریح كنید!
در حال حاضر افكارتان بسیار دلسرد است، ولیكن شادی دقیقاً تغذیه مورد نیاز برای  ممارست برای اینكه یك شخص جاودانه بشوید! آیا شما متوجه هستید؟ 
احتمالا فكر می كنید که می توانید بیشتر بنوشید، بیشتر بخورید، و سپس غذا را به تغذیه تبدیل كنید. شما بسیار اشتباه می كنید! تغذیه تبدیل شده از مواد غذیی فقط می تواند بدن فیزیكی شما را تقویت كند، نه روحتان را.
"چیزی كه روح شما واقعاً نیاز دارد شادی و خوشی است!"
یانگ تزه با هیجان و اطمینان صحبت می كرد، درست مثل اینكه او يك آدم واقف بهمه چیز و افضل بوده كه با یك تعمق آرام، با یك انسان معمولی حرف میزنه. من كلماتش را پر از حكمت و حقیقت فلسفی یافتم.
از دیدگاه تمرینات چی كونگ، مردم ابتداد باید ذهن خودشان را آرامش داده، و خوشنودی و آرامش خود را حفظ كنند. اگر ذهن آرام نباشد، هر نوع ممارستی وقت تلف كردن است. 
موضوع اصلی در تمرینات چی كونگ بسط دادن روحیه اصیل ممارست كننده است. بنابراین، چه تغذیه ای می تواند این روحیه اصلی - روح بشر را تقویت كند؟ من هیچوقت بهش فكر نكرده بودم.
یانگ تزه به گفتن ادامه داد،
"آیا درباره كوایین بودیستاوا شنیدید؟ در چند روز آخر وقتیکه در شرف دستیابی به حقیقت نهایی بود، او صادقانه بی نهایت خوشحال بود! 
شادی ماهیتی بود كه باعث شد در پرورش خودش چنین سریع پیشترفت كند. اما، ذهنتان بطور كامل با نوشتن مقاله، انجام دادن این كار، انجام دادن آن كار اشغال است، و حتی گاهی اوقات در خشم هستید."
اجازه بدهید كه بشما بگویم:
"هنگامیكه عصبانی هستید، تلاش های ممارست تان بیهوده است. تنها شادی می تواند شما را به یك شخص جاودانه تبدیل كند! حرف من را بخاطر بسپارید. شما باید همیشه خوشحال باشید! خوشحال!" 
در طول گفتار یانگ تزه، با یك چوب غذاخوری بطور آهسته و پیوسته بر روی دیوار ضربت می زد، درست مثل یك معلمی كه جلوی تخته سیاه ایستاده و به دانش آموزان درس می دهد. پس از اتمام صحبتش، فقط درب را باز كرد و بسرعت برای بازی و سرگرمی  دوباره بیرون رفت.    
از دوران كودكی، جامعه هر فردی را باتحكم پایبند کرده است: نخندید! با این بازی نكنید! شایسته باشید! جدی باشید! باوقار باشید!
به این دلیل، در اوایل دوران كودكی طبیعت معصوم و دوست داشتنی ذاتی ما كه برای خندیدن، تفریح وشوخی  خفه شده است، و وقتی بزرگ می شویم از بین می رود.      
شاید از روی شانس، یك قسمت كوچك این ماهیت در درونمان باقی مانده  باشد، اما ما باز هم بیشترین تلاش خودمان را برای سركوب كردن آن می كنیم، و جرعت نمی كنیم بگذاریم شكوفا شود.
بیاد می آورم وقتی برای اولین بار برای ممارست استاد را دنبال می كردم ایشان یكبار تقریبا شوخی كنان به من گفتند، "هر وقت من صورت جدی تو را می بینم، به سختی می توانم بخندم، و واقعاً مایل هستم خودم در اعتکافی از تو پنهان كنم." 
به راستی، زمانیكه نمی توانیم بخندیم، ما بر دیگران در اطراف خودمان نیز تاثیر می گذاریم. با مشاهده كردن افرادی كه می توانند سرگرمی داشته باشند یا بخندند، حتی ممكن است فكر كنیم:
"چه چیز بامزه ای در این مورد است؟،
"اصلاً چرا آنها اینقدر بلند می خندند؟"،
"واقعاً وضعیت شایسته ممارست كنندگان را با نمایش همه دندان هایشان به سوی خفت و خواری می کشند!"، "نباید موقع غذا خوردن بخندند."،   
"به جای شوخی كردن می بایستی با وقار و عزت صحبت كنند،!" و بسیاری از انتقادات دیگر.
ما از همان ترفندی که طبیعت "بازیگوش و خندانمان" را خفه كرده، استفاده خواهیم كرد، و آنرا بر كسانی كه خوشبختانه از کشتار زبانی فرار كرده اند مجددا تكرارمی كنیم. تنها زمانیکه دیگران طبیعت خودشان را از دست داده اند تا با نشاط بخندند و با نشاط تفریح و بازی كنند، آنوقت راضی می شویم.    
با كمی توجه پرداختن، پی خواهید برد كه تقریباً همه مردم عاشق بازی كردن با نوزادان هستند.
كودکان زبان بچه گانه اشان را "ای-یی، آ-آ، اؤ-اؤ!" که هیچكسی نمی تواند درك كند را می توانند ادا كنند. می خندند، تلوتلو می خورند، گریه می كنند، با دست ها و پاهایشان همه جوره ژست در می آورند، دردسرهای زیادی برایتان درست می كنند، با وجود این ما عاشق بازی كردن با آنها هستیم. چرا؟   
به عبارت دیگر، همواره این طبیعت بی گناه، نامتظاهر و سرشت ‌ذاتی پاك را كه سرشار از خنده  شاد و خرسندی است را گم  كرده ایم .  
می دانید، نوزدان زمانیكه گرسنه یا ناراخت هستد بطور طبیعی با صدای بلند گریه می كنند، زمانیكه خسته هستند بشرینی می خوابند، و زمانیكه دوست دارند بخندند بدون نیاز به پیدا كردن هیچگونه بهانه ای می خندند. از طریق نوزادان، می توانیم به این احساس باز از دوباره پی ببریم، كه روح های ما را كمی تسلی می دهد.     
برای این استاد همیشه می گویند،
"ممارست كنندگان معنوی همچنانكه در مسیر معنوی پیشرفت می كنند، می بایستی مانند كودكان زیبنده به پاكی و خرسندی شوند."
این قطعه منتخب از كتاب باعث شد تا به رابطه ذاتی بین پیشرفت معنونی مان و ٰ شادی و خنده ٰ  پی  ببرم. تعجبی ندارد، در تمام این سالها، استاد با زحمت بما یادآوری كرده اند که همیشه بخندیدم،  تا از تبدیل به یك ٰ بودای دلواپس ٰ یا ٰ بودای جدی ٰ خودداری کنیم، و برای این ایشان همیشه برای سرگرمی با ما شوخی کرده اند.     
استاد بیان كردند،
 "زمانیكه شما به بازی و سرگرمی می پردازید، با تمام وجود بازی كنید. زمانیكه می خندید، با تمام وجود بخندید. جدی باشید وقتیكه موقعیت جدی است، و بسختی و كوشایی كار كنید زمانیكه  وقت كار است. با اختصاص و تمركز مطلق كار صحیح را در زمان صحیح انجام دهید. اگر این عادت را در زندگی روزمره  اتان توسعه دهید، در مدیتیشن بطور طبیعی می توانید  بهتر تمركز كنید."   
نصیحت استاد ممكن است پیش پا افتاده به نظر برسد، اما این راز پیشرفت معنویست.