خداوند مسیر را مهیا خواهد ساخت (God Will Make The Way)

خداوند مسیر را مهیا خواهد ساخت
 
هیچ اهمیتی ندارد که چه باشد، اهمیتی ندارد چه مدت برای ما طول می کشد تا دریابیم، خداوند زمان، ابزار، اطلاعات و راه را اعطاء خواهد کرد.
خدا راه را خواهد پذیرفت.
خدا راه را درست خواهد کرد.
تا زمانی که برای ما  ضروری است که در مورد زندگی هایمان و ارتباط اشان با کائنات چیزهای اساسی را درك کنیم، خداوند مسیر را برایمان تامین خواهد کرد.  
ما برای آموختن تا ابدیت را داریم اما می توانیم هم اکنون آن را داشته باشیم. این چیزی است که از طریق روش نور و صوت بدست می آوریم. ما آن را بلافاصله بدست می آوریم.
در غیر اینصورت، می توانیم صبر کنیم و منتظر بمانیم و منتظر بمانیم تا اینکه از طریق اشتباهات، از طریق  بدبختی، از طریق غم و انده، و از طریق شادی زودگذر تا آن روزی که یاد بگیریم.
بنابراین، به همین دلیل است که خدا شخصی، تعدادی از پیامبران را می فرستد، تا به ما یاد آوری کنند که ما می توانیم آن را بسرعت و بلافاصله بدست بیاوریم؛ از دوران باستان همواره چنین بوده است. 
این بهتر است اگر شما پیش از این صبر نکرده اید، شما قبلاً آن را بدست آورده اید. اما به دوستانتان بگویید، اگر که آنها می خواهند تا ابد صبر کنند، آن هم برای خدا قابل قبول است. (خنده)
خدا بردباری بسیار و بیش از حدی دارد!
با این مدیتیش و ارتباط درونی، ما بزودی پی خواهیم برد که همه چیز ترتیب داده شده است، در زیر خورشید همه چیز روبراه است.  
خدا از هر جزء کوچك در زندگی موجودات مراقبت می کند.
به این دلیل است که خوشنود هستیم.
به این دلیل است که راضی هستیم.
به همین دلیل است که تمام غم و اندوه این دنیا نمی تواند ما را تحت تاثیر قرار دهد زیرا که ما حقیقت را میدانیم، تك حقیقت یگانه، حقیقت استوار- که خدا از همه چیز مراقبت می کند.   
بنابراین، من فکر می کنم که هر زمانی که خداوند به ما فرصت می دهد سریع ترین راه را یاد بگیریم، تا آن حقیقت را که تمام بدبختی های ما را پاك می کند، درك کنیم، باید از خدا تشکر کنیم.
چون حقیقت واقعاً ما را آزاد خواهد کرد.
تنها چیزی که ما را آزاد می کند حقیقت است.
اگر از این آگاهی نداشته باشیم، همیشه نگران هستیم. همیشه احساس وحشتناکی داریم: چرا بدبختی وجود دارد؟ چرا شخصی وجود دارد که دچار مشکل است؟ چرا فاجعه وجود دارد؟  
سپس، چون نمی دانیم، تمام مدت نگران هستیم و سعی می کنیم از هر چیز کوچک مراقبت کنیم.
اما ما هرگز نمی توانیم به اندازه کافی مراقب باشیم زیرا که همه چیز با برنامه کائنات کار می کند و ما فقط یك ذره كوچك از کائنات هستیم.
ما همیشه نگرانیم انگار که ما خدا هستیم.
ما سعی می کنیم که به صلح جهانی سازمان دهیم.
برای رسیدن به آنچه که فکر می کنیم باید انجام دهیم سعی می کنیم که در زندگیمان هر کاری را انجام دهیم.
سپس ما فراموش می کنیم که منحصراٌ مشیت خدا به انجام خواهد رسید، نه خواست ما، زیرا که ما از هیچ چیزی آگاهی نداریم.  
تننها زمانی که برروی خدا مدیتیش می کنیم-- با خدا مستقیماً از طریق نور و صوت تماس می گیریم، آنگاه آگاه می شویم.
بدون اینکه حتی از کسی آموزش بگیریم، بدون خواندن كتاب ها، بدون خواندن روزنامه ها، همه چیز را بطور عمیق، ژرف و ماندگار درك می کنیم.
شما  ازهمه چیز آگاه می شوید.
اگر مرتباً و با پشیکار مدیتشن کنید.
هیچ چیزی وجود ندارد که لازم باشد به شما یاد دهم، اصلاً لازم نیست که کسی چیزی به شما یاد دهد، زیرا که شما استاد خودتان هستید. همه خدا را در درون دارند و همه  این را می دانند.
بنابراین هر چه بیشتر به خرد و قدرت استادی خودمان باز گردیم،  بیشترآگاه می شویم. این روش تدریس  بسیار طبیعی است. این تدریس توسط زبان کلامی نیست.
این تدریس از درون است. بسیار ساده است.
متاسفیم که افراد این دنیا نمی دانند. خیلی ساه است مانند هوایی که تنفس می کنیم؛ خیلی ساده است مثل آبی که می نوشیم.
حقیقت و راه حقیقت بسیار ساده است.
اما مردم دنیوی، به پیچیدگی وضعیت، چیزهای گران قییمت و سخت به دست آوردنی عادت دارند. از اینرو، زمانی که چیزی به این سادگی، سریع و بدون قید و شرط ارائه می شود، آنها درك نمی کنند.    
می بینید که مردم چگونه در این دنیا کار می کنند.
​هشت ساعت، ده ساعت، پانزده ساعت کار می کنند، فقط برای چه؟ فقط برای اینکه سقفی بالای سرشان داشته باشند، فقط برای دو یا سه وعده غذا در روز، چندتا لباس برای پوشیدن و شاید یك وسیله نقلیه برای اینکه در دور وبر حركت کنند. و آنها برای این احتیاجات بسیار مقدماتی، حداقل ضروریات زندگی بسختی بسیار کار می کنند.    
مردم به سختی کشیدن عادت دارند. 
به همین دلیل است که مردم نمی توانند به هر چیزی که رایکان است، هر چیزی که ساده است، هر چیزی که اینقدر مستقیم و بدون قید و شرط است، اعتقاد داشته باشند. 
به همین دلیل است که وظیفه ما است، اگر بخواهیم این وظیفه را بپذیریم تا به مردم یادآوری کنیم و با منتها درجه لطف و عنایت مرحمت که از جانب خداوند دریافت می کنیم، بیشترین تلاشمان را انجام داده و مردم را آماده کنیم که دریابند که بهترین چیزها همیشه ساده و همیشه بدون قید و شرط است.  
ما این را با استاندارد زندگییمان،
با کیفیت اخلاقی امان،
با مهر و محبت امان که برای همه قابل مشاهده است، ثابت می کنیم.
ما باید عشق خدا را
از طریق روش زندگیمان،
از طریق رفتار خودمان،
از طریق ایثار و عشقمان به خداوند،
و از طریق خودگذشتگی و عشق به جمیع بشریت نشان دهیم.
این چگونگی است که موعظه امان نه با زبان های کلامی بلکه با سرمشق بودن اثر می گذارد.
 
​
 
نقل قول از استاد اعظم چینگ های،
مرکز مونیخ، آلمان ۱۸ اوت ۱۹۹۵ (در اصل به انگلیسی)
استاد بیان می کنند، اخبار ۵۴
​