 شاگرد: استاد، من در مورد زندگی با طبیعت یك سوال دارم، و شما قبلا بخشی از آن را پاسخ داده اید، و یك عنصر اضافی نیز وجود دارد، اما حالا که ما از منفعت طبیعت دنیا می دانیم، آیا بشریت دوباره به زندگی در روستاها، باز گشت به طبیعت تکامل پیدا خواهد کرد؟ و همچنین قسمت دیگر: آیا همه ما به کشورهای آفتابی نقل مکان می کنیم؟ استاد اعظم: اگر بتوانید، چرا که نه؟ انسانها تکامل پیدا می کنند یا نه، از کنترل من خارج است. انسانها خدا هستند، می دانید؟ و آنها از ماهیت الهی خود استفاده نمی کنند، آنها از اراده خود استفاده می کنند، مشکل این است. اما بسیار خُب، ما باید صبور باشیم. من بیشترین تلاش ام را انجام می دهم، انچه اتفاق میافتد، اتفاق می افتد. واقعا، من چه می توانم انجام دهم، من به اندازه کافی گریه کرده ام، حالا دیگر بیشتر گریه نمیکنم. اگر آنها در یك روستا زندگی کنند، و یا در روستا زندگی نکنند، واقعا اهمیتی ندارد زیرا که آنها همیشه تابش خورشید و جریان هوا را دارند. هوا به شما بركت می بخشد، آب به شما بركت می بخشد، حتی باغچها به شما بركت می بخشند، زمینی که بر روی آن راه می روید به شما بركت می دهد. همه چیز به شما بركت می دهد، و حیوانات اطراف به شما بركت می بخشد، حیوانات وحشی در نزدیکی های شما، به شما برکت میدهند، به همین دلیل است که مردم دوست دارند به بیرون در طبیعت بروند، به پرندگان تماشا کنند و احساس خوبی داشته باشند، که حتی نمی دانند چرا. و برای آب تنی به دریا می روند، احساس خوبی دارند- و حتی نمی دانند چرا. احساس بهتری از رفتن به استخر دارید، حتی نمی دانند چرا. و می روید توی رودخانه آب تنی می کنید، احساس خوبی دارند - نمیدانند چرا. به جنگل می روند، تمام روز را به راه رفتن در اطراف می گذرانند، خسته اما احساس خوبی دارند - نمیدانند چرا. اکسیژن. در این دنیا همه چیز را به وجود مادی مربوط است. حتی یك ذره غیر مادی مثل اکسیژن، اما هنوز در قلمرو مادی است. آنها به چیزی بیشتر از این فکر نمی کنند، خُب؟ واقعا هیچ کسی به آنها نگفته، آیا کسی گفته؟ کسی میداند؟ (نه)؟ سایر استادان نمی گویند؟ (نه.) (نه)؟ مشکل این است. آنها فقط به شما می گویند، "از حیوانات محافظت کنید، آنها را نخورید. از درختان محافظت کنید، از جنگل محافظت کنید،" اما نمی گویند که چرا. به این دلیل است. معمولا، من نیز برای شما باز گو نمی کنم، اما فکر کردم که بهتر است برایتان فاش کنم. مردم همیشه دوست دارند که بدانند "چرا، چرا، چرا،" و اگر این كمك کند، پس خوب است. بسیار خوب، شاید استادان دیگر نیز نمی دانستند. در این زمنینه تحقیق نمی کنند. شاگرد: پابرهنه راه رفتن، چه اندازه برای ما با ارزش است؟ استاد اعظم: بخاطر زمین - تماس مستقیم بیشتر. اگر شما به آن مایل هستید. اما در خانه پابرهنه راه بروید، به اندازه کافی خوب است، می دانید؟ احتیاجی نیست که بیرون راه بروید، زیرا من نمی دانم بجز نعمت چه عنصری به پاهای شما برخورد می کند. امروزه، می نوشند، همه جا شیشه ها را شکسته اند، من مسئول نیستم. آنچه مایل هستید انجام دهید، خُب؟ اما، هر وقت شما پا برهنه در خانه راه می روید، آیا احساس خوبی ندارید؟ (بله، بله، بله.) می بینید؟ شما حتی نمی دانید چرا. حالامی دانید. یا در حیاط اتان پابرهنه راه می بروید. احساس خوبی دارید؟ بله. همه استادان گذشته، کفش پا نمی کردند، و مردم فکر میکنند که آنها کناره گیر هستند. تنها این نیست: آنها احساس خوبی داشنتد. بله؟ آنها بیشتر در تماس با زمین هستند. زمین به شما بركت بسیار زیادی میدهد. همه چیز به شما برکت می دهد. ما به دنیا آمده ایم که بركت داده شویم. ما فرزندان بركت داده شده هستیم. حتی اگر پول نداشته باشیم ما باید هر روز خوشحال باشیم، بله؟ برای اینکه انسان هستیم، برای اینکه سالم هستیم، برای اینکه چیزی داریم، این بیش از هر چیز یك چنین برکتی است. بله؟ و اگر شما یك استاد خوب، متد خوبی برای تمرین ممارست داشته باشید، این نعمت فوق العاده است. و حالا شما در مورد بركت خورشید، بركت ماه می دانید... آه خدایا، شما در وفور نعمت لوس شده اید، چنان لوس شده اید. -- نقل قول از استاد اعظم چینگ های، ۹۲۳-۱ تمام مدت عاری از نفس پرستی و بی قید وشرط باشید https://youtu.be/IzoSqQ8MGhs Comments are closed.
|
