همواره در هر موقعیتی از خدا سپاسگزار باشید (Always Be Grateful to God in Every Situation)

 
واقعاً چیزی وجود ندارد که نتوانیم آن را کنار بگذاریم.
ما به خاطر عادت به چیزی احتیاج داریم، و چون بیش از حد به آن چسبیده ایم. 
هنگامی که ما در یك مکان ایستاده ایم، فقط انجا می ایستم و مایل نیستیم که حركت کنیم. هنگامی که یك شخص را در اختیار نگه می داریم ، فقط به او می چسبیم و مایل نیستیم که تغییر جهت به  شخص دیگری دهیم.
اگر دو نفر ازدواج کنند و رابطه خوبی داشته باشند، البته می بایستی به یكدیگر وفادار باشند.
هر چند، اگر مشکلی وجود داشته باشد مانند اینکه یکی از آنها بمیرد یا یكی از آنها دیگر آن دیگری را دوست ندارد، آن شخص دیگر بایستی یك ذهن عادی را نگاه داشته و نباید خودش را به خاطر شخص دیگر یا به خاطر هر چیز دیگری از دست دهد.  
زمانی که در غم و اندوه هستیم، معمولاً مسائل راجب به ایمانمان را فراموش می کنیم؟ آیا فراموش میکنیم؟ (حضار: بله.)
اگر شما در مورد از دست دادن یك شخص غصه بخورید، ممکن است فراموش کنید که تمام خلقت یك واحد یگانه است، که هیچ چیزی تا به حال وجود نداشته است، و اینکه همه چیز از یك منشاء است.
ما نباید به  فرم فیزیكی یك شخص وابسته باشیم.
وقتی فرم ناپدید می شود، فرد به جای دیگری می رود و فرم دیگری را پیدا می کند.
به عنوان مثال، گاهی اوقات بی نهایت عاشق یك رُز یا نوع دیگری از گل هستیم و هنگامی که گل پژمرده میشود، احساس تاسف می کنیم.
نمی توانیم از دست دادن آن را تحمل کنیم و آرزو می کنیم که می توانست برای همیشه وجود داشته باشد.
با این حال، اگر هر گل رُزی برای همیشه وجود داشته باشد، چگونه گلهای رُز بیشتری می توانند به وجود بیایند؟
یك مثال دیگری، فرضاً یك انبه عالی وجود داشته باشد و دل مان نمی اید که آن را بخوریم. فکر می کنیم این چنین انبه عالی باید برای همیشه بر روی شاخه تاب بخورد؛ از اینرو ما آن را نمی خوریم.  
اما، اگر ما آن را نخوریم، دانه آن نمی تواند روی زمین بیافتد. زمانی که درخت انبه کهن سال می شود، دیگر میوه ای نخواهد داد، و نه اینکه ما درخت انبه دیگری برای جایگزینی آن خواهیم داشت.  
این در مورد همه چیزهای دیگراین جهان صدق می کند.
هنگامی که چیزی را از دست می دهیم نباید بیش از حد غمگین شویم. ممکن است فردا چیز باارزش تری به دست آورریم.
یك داستان چینی در باره یك مرزبان سالخورده که اسبش را از دست داده بود وجود دارد. همه شما با این داستان خیلی آشنایی دارید، اما هنوز از ارزش درد و رنج قدردانی نمی کنید.
هر بار که من عمل جراحی کردم یا بیمار شدم، کارمایم خیلی پاك شده است.
من واقعاً بسیار سپاسگزار هستم!
ممکن است که  شما به سختی این باور را بپذیرید.
 گاهی اوقات حتی گفتم، "اگر این واقعاً می تواند کارمای بسیاری، رنج و کارما، را پاک کند، اجازه دهید که من بیماری های بیشتری را بگیرم"
من واقعاً خوشحال بودم.
البته زمانی که بیمار بودم، گریه کردم زیرا که بسیار دردناك بود و نمی توانستم آن را تحمل کنم، این بدان معنا نیست که من ناراضی یا بی میل به پذیرش آن بودم. نه. حتی اگر چه درد شدید بود، باز هم مایل بودم که آن را بپذیرم.
هنگامی که بیمار هستیم، واقعاً شگفت انگیزترین زمان زندگی ما است.
می تواند بسیاری از تیره گی و کارمای سنگین امان را از بین ببرد.
اگر من در زندگی ام رنج، بیماری یا درد نداشتم، نمی توانستم آن را تحمل کنم، نمی توانستم کارمای مخلوقات را هضم کنم.
حتی اگر شخصی یك مقدار زیادی امتیاز معنوی داشته باشد، باز هم نمی تواند این همه کارما را در یك زمان هضم کند. من می توانم به آرامی باز پرداخت کنم، اما پس از آن، چه زمانی آنرا به اتمام برسانم؟ موجودات بسیاری وجود دارند، من به  اندازه کافی وقت ندارم که به آهستگی کار را انجام دهم.  
بنابراین خدا دارای سیستم خودش است.
وی می تواند به ما كمك کند تا کارمای خودمان را پاك کنیم.
از آنجایکه وی به ما اجازه داده است که ما این همه "زباله" را همراه داشته باشیم، "وی هر از گاهی با ارسال یك "وسیله" یا افرادی به ما كمك  خواهد کرد تا "بارمان" را حمل کنند. 
​بنابراین هنگامی که شما با یك فاجعه یا بیماری روبرو هستید،
 شگایت نکنید، بلکه از خدا سپاسگزار باشید.
بدون رنج و بیماری، سطح معنوی ما نمی تواند بالا برود، زیرا ما بیش از حد کارما داریم. حتی اگر خودمان کارما نداشته باشیم، با تمام اینها کارمای اجدادمان را حمل می کنیم.
 
 
 
--نقل قول از استاد اعظم چینگ های،
مرکز شی هو، فُرموزا، ۱۰ ژوئن ۱۹۹۰
(در اصل به چینی)، اخبار  ۸۵ # 
​