در ابتداد، بعد از تشرف، شما به سطح بسیار مرتفع رفته اید و خیلی خوشحال هستید. و سپس فکر می کنید که هر چه که می خواستید بدست آوردید. و بعد شما فقط احساس رضایت بیش از حد می کنید، و بنابراین خودتان را به تلاش وادار نمی کنید. نه اینکه تنها کار زیادی انجام نداده اید، و بعد خدا را می بینید، و پس به هر صورتی خوشحال هستید. انگاه شما لذت می برید، و فکر می کنید این است تمام چیزی که هست، هیچ نیازی برای انجام کاری وجود ندارد. شما باید کوشش بیشتری کنید. باشه؟ اما من شما را سرزنش نمی کنم. همه همین کار را می کنند. و بعد می گویند، "چرا من تجربه های بیشتری ندارم" دعای فیض و بركت الهی نیکوست. اما ما هم باید تکالیف خود را انجام دهیم. از انجایی که ما آنرا خیلی آسان کسب کردیم. همه در تشرف، عمدتا حداقل، نور را می بینند یا صدا را می شنوند. و فکر کردند، "اُه! نیاز به چیزی نیست! آن همیشه آنجا هست!" و سپس کار زیادی انجام نمی دهند. حتی اگر چه شما می نشینید، اما واقعا عمیقاً تمرکز نمی کنید. شما باید واقعا برای بیشتر از اینها مشتاق باشید، نه اینکه تنها با اندکی قانع شوید. حتی اگر استاد را هر روز در درون ببینید که با شما صحبت می کند، و همه اینها، این مقصد نهایی نیست. بنابراین همیشه برای پی امد بیشترکوشش کنید، طالب چیزی بیشتر باشید. بگویید، "چه چیز بیشتری میتوانم دریافت کنم؟ لطفاً به من بگویید." و بعد شما بینش حاصل می کنید، پاسخ درونی. فقط بیشتر و عمیق تر مدیتیشن کنید. برای پی امد بیشتر مشتاق باشید. با اندك چیزی که دارید زیاد از حد راضی نباشید. همه به من می گویند که تجربیات خوب بیرونی، درونی و همه چیز دارند، اما بیشتر از این وجود دارد! همیشه. -- نقل قول از استاد اعظم چینگ های، P۱ افت را تجربه کنید تا از ارتفاء قدردانی کنید https://youtu.be/zGuHNDJkBVE Comments are closed.
|